بطور فنی، به هر کریپتو و دارایی دیجیتال که روی بلاکچین که مالک داشته باشند می‌توان توکن گفت. با این مفهوم؛ بیتکوین، نات کوین و یا یک تصویر توکن سازی شده همه توکن است.
اما، وقتی دارندگان ارز دیجیتال در مورد توکن حرف می‌زند، منظور آنها ارزهای دیجیتالی است که دارای بلاکچین مستقل نیست. برای نمونه همستر کامبت، نات کوین، پِپِ و فلکوکی توکن است.
انواع توکن
در این پُست منظور از توکن، ارزرمز یا دارایی دیجیتالی است که روی بلاکچین یک سکه دیگر عرضه می‌گردد. برای نمونه منظور ما از توکن ارزهای مانند دارای بلاکچین مانند بیتکوین و ایتریم نیست.
کاربرد توکن در حال تکامل است. در حال حاضر توکن‌های زیر معروف است.
- ارزهای میم (Memecoins): این ارزها کاربرد خاص ندارد. معمولا برای تبلیغ و یا مقبولیت یک بلاکچین مانند تُن عرضه می‌گردد
- استیبل کوین‌ها (Stablecoins): به ارزهای دیجیتالی مانند تتر که قیمت آن پایدار و برابر با پول فیات می‌‌باشند ، می‌گوید. این نوع کریپتو در زبان فارسی مشهور به ارزهای پایدار نیز است.
- توکن‌های دیفای: دیفای (Decentralized Finanace – DeFi) سیستم مالی غیر متمرکز است که امکانات خدمات مالی مانند، قرض گیری و قرض دهی، بیمه و معامله را فراهم می‌کند.
- توکن‌های غیر قابل معاوضه (Non-Fungible Tokens – NFT): دارایی های واقعی و کارهای هنری توکن سازی شده را می‌گویند. برای نمونه یک نقاش معروف، نقاشی‌های محدود خود را توکن سازی کرده و به فروش می‌رساند که مالکیت دیجیتالی آن به خریدار انتقال پیدا می‌کند.
- توکن‌های اوراق بهادار (Security Tokens): این نوع توکن‌ها تا هنوز به اندازه کافی به دلیل مشکلات قوانین معروف نشده است. توکن اوراق بهادار توکن سازی اوراق بهادار مانند سهام و اوراق قرضه روی بلاکچین است.
